تفاوت عملکرد سیستم اعلام حریق و اطفای حریق

ایمنی در برابر آتش در هر ساختمانی از اهمیت بالایی برخوردار است، از این جهت سیستم های اعلام حریق و اطفای حریق جزء ضروری زیرساخت های ایمنی هر ساختمان هستند. این سیستم ‌ها با اینکه که اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، عملکرد های متمایزی دارند که برای محافظت از جان و اموال با هم کار می‌ کنند و بیشتر برای تشخیص وجود آتش یا دود طراحی شده اند.  به طور کلی، اعلام حریق به عنوان اولین خط دفاعی در برابر آتش عمل می کند. هدف اصلی آنها تشخیص آتش سوزی در مراحل اولیه و هشدار به سرنشینان از خطر است. در مقابل، سیستم های اطفای حریق رویکرد فعال تری دارند و هدف آن سرکوب یا خاموش کردن آتش در مراحل اولیه است. در ادامه این مقاله، به معرفی این دو تجهیزات آتش نشانی حیاتی و مقایسه عملکرد آنها می پردازیم.

نحوه عملکرد سیستم های اعلام حریق

دتکتور

سیستم های اعلام حریق بر اساس فاکتور های تشخیص زود هنگام عمل می کنند. یکی از انواع دتکتور، دتکتور دود است که به طور منظم در سرتاسر ساختمان قرار می گیرد، به طور مداوم هوا را برای وجود ذرات دود کنترل می کند. هنگامی که دود تشخیص داده می شود، آشکار سازهای دود سیگنالی را به پنل کنترل اعلام حریق ارسال می کنند. سپس پنل کنترل آلارم های صوتی و تصویری را فعال می کند تا به ساکنان ساختمان هشدار دهد. این کمک می کند تا آسیب به اموال به حداقل برسد و از گسترش آتش جلوگیری شود. علاوه بر این، ممکن است سیستم اعلام حریق، سیگنالی را به ایستگاه نظارت مرکزی یا آتش نشانی محلی ارسال کند.

اسپرینکلر

سیستم های اعلام حریق را می توان با ویژگی های پیشرفته ای مانند دتکتور حرارتی و سیستم های اسپرینکلر بهبود بخشید. آشکار سازهای حرارتی برای احساس افزایش سریع دما طراحی شده اند که نشان دهنده وجود آتش است. هنگامی که فعال می شوند، سیستم اعلام حریق را فعال می کنند و اطمینان حاصل می کنند که می توان اقدام سریع انجام داد. از سوی دیگر، سیستم‌ های اسپرینکلر به گونه‌ ای طراحی شده‌ اند که به‌ طور خودکار آب یا مواد شیمیایی مقاوم در برابر آتش را در هنگام تشخیص آتش‌ سوزی آزاد می ‌کنند و شعله‌ها را فرو می ‌بندند و گسترش آتش را محدود می‌ کنند.

اعلام حریق معمولاً از شبکه ای از آشکارسازهای به هم پیوسته تشکیل شده است که به صورت استراتژیک در سرتاسر ساختمان قرار گرفته اند. این آشکارسازها می توانند عبارتند از:

• ردیاب ‌های دود: ذرات دود تولید شده در اثر آتش‌سوزی را شناسایی می ‌کنند و زنگ هشدار را ایجاد می‌ کنند. انواع مختلفی از جمله آشکار ساز های یونیزاسیون و فوتوالکتریک وجود دارد که هر کدام دارای حساسیت های متفاوتی هستند.
• آشکار ساز های حرارتی: این آشکارسازها به افزایش سریع دما پاسخ می دهند که نشانه ای از آتش‌سوزی است.
• آشکار ساز های مونوکسید کربن: مونوکسید کربن یک گار سمی است که اغلب در آتش‌سوزی ها تولید می شود. این آشکار ساز ها با قرار گرفتن در محیط سمی، کار خود را آغاز می کنند.

مزایا سیستم های اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق مزایای متعددی را برای ساختمان های مسکونی و تجاری ارائه می دهند. مزیت اصلی، تشخیص زود هنگام افزایش دما و احتمال آتش‌سوزی است، که به ساکنان اجازه می دهد تا قبل از گسترش آتش، محل را تخلیه کنند و به جای امن بروند. این هشدار اولیه می تواند جان انسان ها را نجات دهد و از صدمات جلو گیری کند. علاوه بر این، سیستم های اعلام حریق نیز می توانند با هشدار دادن و فعال کردن واکنش سریع، آسیب اموال را به حداقل برسانند. شرکت ‌های بیمه اغلب برای ساختمان‌ های مجهز به سیستم‌ های اعلام حریق، حق بیمه‌ آتش شوزی ارائه می‌دهند، زیرا آنها به عنوان اقدامی پیشگیرانه در کاهش خطر حوادث مرتبط با آتش‌سوزی در نظر گرفته می ‌شوند.

همچنین ببینید: علت چشمک زدن دتکتور

آشنایی با سیستم اطفای حریق

در حالی که سیستم های اعلام حریق بر روی تشخیص زود هنگام و تخلیه متمرکز هستند، سیستم های اطفای حریق برای سرکوب و خاموش کردن آتش طراحی شده اند. این سیستم ها معمولاً در مناطقی استفاده می شوند که دارایی های ارزشمند یا تجهیزات حساس نیاز به حفاظت دارند. سیستم های اطفای حریق از روش های مختلفی مانند مواد شیمیایی، گاز یا آب برای مهار آتش و جلوگیری از گسترش آن استفاده می کنند.

انواع سیستم اطفای حریق

سیستم های اطفای حریق بسته به نوع سیستم مورد استفاده بر اساس اصول مختلفی عمل می کنند. انواع مختلفی از سیستم های اطفای حریق وجود دارد که هر کدام برای انواع خاصی از آتش مناسب هستند:

• سیستم های اسپرینکلر: این نوع سیستم از رایج ترین نوع سیستم های اطفای حریق هستند. آنها از شبکه ای از لوله های پر از آب تحت فشار تشکیل شده اند. هنگامی که آتش‌سوزی تشخیص داده می شود، یک سر آب پاش فعال می شود و آب را برای خاموش کردن شعله آزاد می کند. سیستم های آب پاش می توانند اتوماتیک یا دستی باشند.
• سیستم های سرکوب گاز: این سیستم ها از گازهایی مانند دی اکسید کربن، نیتروژن یا مخلوط گازهای بی اثر برای خاموش کردن آتش استفاده می کنند. دتکتور گاز برای مناطقی با تجهیزات حساس که ممکن است توسط آب آسیب ببینند (مانند موزه ها) ایده آل هستند.
• سیستم های عامل تمیز: نوع دیگری از سیستم اطفای حریق، سیستم عامل تمیز است. این سیستم از گازهایی مانند دی اکسید کربن یا هالون برای جابجایی اکسیژن و خفه کردن آتش استفاده می کند. سیستم های عامل تمیز معمولاً در مناطقی که آسیب آب باید به حداقل برسد، مانند مراکز داده یا موزه ها استفاده می شود.
• سیستم های فوم سرکوب: این سیستم ها پوششی از فوم را برای خفه کردن آتش و جلوگیری از رسیدن اکسیژن به شعله ها مستقر می کنند. آنها معمولاً در مناطقی با مایعات قابل اشتعال استفاده می شوند.
• سیستم های سرکوب شیمیایی مرطوب: این سیستم ها از محلول های مبتنی بر آب حاوی مواد بازدارنده آتش برای خاموش کردن آتش های مربوط به روغن های پخت و پز و گریس ها استفاده می کنند.

مزایای سیستم های اطفای حریق

سیستم های اطفای حریق مزایای متعددی در صورت بروز آتش‌سوزی دارند. با مهار سریع شعله ها، این سیستم ها می توانند آسیب اموال را به حداقل برسانند و از هدر رفتن دارایی های ارزشمند جلوگیری کنند. برخلاف روش‌ های سنتی اطفای حریق، مانند کپسول ‌های آتش نشانی دستی، سیستم‌ های اطفای حریق اتوماتیک هستند و می ‌توانند حتی اگر ساختمان خالی از سکنه باشد، عمل کنند. این تضمین می کند که آتش‌سوزی به سرعت مورد توجه قرار می گیرد و خطر آسیب های گسترده را کاهش می دهد.

علاوه بر این، همانطور که گفته شد، سیستم های اطفای حریق اغلب برای استفاده در مناطقی که باید از آسیب آب جلوگیری شود، مناسب هستند. این باعث می شود آنها برای محیط هایی با تجهیزات حساس یا اقلام ارزشمند انتخابی ایده آل باشند. سیستم های اطفای حریق همچنین می توانند آرامش خاطر را ایجاد کنند، زیرا به گونه ای طراحی شده اند که در صورت بروز آتش‌سوزی به طور قابل اعتماد و مؤثر عمل کنند.

همچنین بینید: مهم ترین قوانین نصب اسپرینکلر

تفاوت های کلیدی بین سیستم های اعلام حریق و اطفای حریق

در حالی که هر دو سیستم اعلام حریق و اطفای حریق به ایمنی آتش‌سوزی کمک می کنند، اما اهداف متفاوتی دارند. سیستم های اعلام حریق در درجه اول بر روی تشخیص زودهنگام و تخلیه متمرکز هستند، در حالی که سیستم های اطفای حریق برای سرکوب و خاموش کردن آتش طراحی شده اند. تمایز اصلی در اهداف و روش های عملیات آنها نهفته است.

سیستم های اعلام حریق به تشخیص دود یا گرما متکی هستند تا سرنشینان را از خطر آتش‌سوزی بالقوه آگاه کنند. این سیستم‌ ها به گونه‌ ای طراحی شده ‌اند که هشدار اولیه را ارائه دهند و به افراد اجازه می‌دهند تا ساختمان را با خیال راحت تخلیه کنند. از سوی دیگر، سیستم های اطفای حریق برای سرکوب و خاموش کردن فعال آتش طراحی شده اند. آن ها از روش های مختلفی مانند آب، مواد شیمیایی یا گازها برای کنترل و از بین بردن شعله ها استفاده می کنند.

انتخاب سیستم اعلام و اطفا حریق مناسب برای نیازهای شما

هنگام انتخاب بین تجهیزات اعلام و اطفای حریق، عوامل مختلفی باید در نظر گرفته شود. نوع ساختمان، ماهیت اشغال و سطح خطر آتش‌سوزی همه ملاحظات ضروری هستند. برای ساختمان های مسکونی، یک سیستم اعلام حریق ممکن است کافی باشد، زیرا نگرانی اولیه تشخیص زودهنگام و تخلیه است. از سوی دیگر، ساختمان‌ های تجاری ممکن است به ترکیبی از سیستم ‌های اعلام حریق و اطفای حریق برای اطمینان از ایمنی جامع آتش نیاز داشته باشند.

مشاوره با متخصصان ایمنی آتش نشانی می تواند در تعیین سیستم مناسب برای نیازهای خاص کمک کند. این کارشناسان می توانند الزامات ساختمان را ارزیابی کرده و یک طرح جامع ایمنی آتش نشانی که شامل سیستم های اعلام حریق و اطفای حریق مناسب باشد را توصیه کنند.

جهت مشاهده بیشتر: مایع داخل اسپرینکلر چیست؟

جمع‌بندی

در نتیجه، سیستم های اعلام حریق و اطفای حریق اجزای حیاتی هر طرح جامع ایمنی آتش‌سوزی هستند. در حالی که سیستم های اعلام حریق بر تشخیص زود هنگام و تخلیه تمرکز دارند، سیستم های اطفای حریق برای سرکوب و خاموش کردن آتش طراحی شده اند. هر دو سیستم مزایای متمایز ارائه می دهند و نقش حیاتی در کاهش خطرات مرتبط با حوادث آتش‌سوزی دارند.

انتخاب سیستم مناسب برای یک ساختمان خاص به عوامل مختلفی از جمله ماهیت اشغال، سطح خطر آتش‌سوزی و الزامات نظارتی بستگی دارد. مشاوره با متخصصان ایمنی آتش نشانی برای ایجاد یک طرح جامع ایمنی آتش نشانی که شامل سیستم های اعلام حریق و اطفای حریق مناسب باشد، ضروری است. برای مشاوره و خرید تجهیزات آتش نشانی از ایمن ساتراپ با شماره های موجود در سایت تماس حاصل فرمایید.