تجهیزات ویژه برای مقابله با آتش سوزی در محیط های بیمارستانی و مراکز درمانی

تصور کن در وسط شب، وقتی بیمارستان در سکوت شبانه غرق شده، ناگهان آتش شروع به پیشروی می‌کند. هر ثانیه می‌تواند آخرین شانس نجات باشد. در این لحظات، تجهیزات عادی هیچ‌کاره‌اند، چیزی که نجات می‌دهد، تکنولوژی‌های پیشرفته و تجهیزاتی است که برای مقابله با آتش‌سوزی در محیط‌های بیمارستانی طراحی شده‌اند. اینجا دیگر زمان برای اشتباه کردن نیست. وقتی آتش همه‌چیز را تهدید می‌کند، فقط تجهیزاتی که برای لحظات بحرانی و مرگبار ساخته شده‌اند، می‌توانند فرشته نجات باشند. در این مقاله، به بررسی تجهیزات آتش نشانی خواهیم پرداخت که در دنیای پرخطر بیمارستان‌ها، از آتش‌سوزی تا بحران‌های مرگبار، تنها “قدرت و آمادگی” می‌توانند جان‌ها را نجات دهند. در دنیای پرچالش و پرخطر امروز، فقط کسانی برنده‌اند که آماده‌ترینند!

اهمیت مقابله با آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها و مراکز درمانی

آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها و مراکز درمانی یکی از بزرگترین تهدیدات برای سلامت انسان‌هاست. زمانی که آتش در محیطی که بیماران بستری هستند، رخ دهد، خطرات نه تنها به پرسنل درمانی، بلکه به بیمارانی که توانایی حرکت یا فرار ندارند، وارد می‌شود. در سال 2004، آتش‌سوزی مهیبی در بیمارستان “ناوگان” در شهر باری ایتالیا رخ داد. در این حادثه، آتش از بخش تجهیزات پزشکی شروع شد و به سرعت در سراسر بیمارستان گسترش یافت. تعداد زیادی از بیماران که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بستری بودند و قادر به حرکت نبودند، در معرض خطر قرار گرفتند. متاسفانه، این حادثه منجر به کشته شدن 7 نفر از بیماران شد و بسیاری از دیگران نیز به شدت مجروح شدند. علت اصلی این آتش‌سوزی، نبود سیستم‌های اعلام حریق کارآمد و عدم آمادگی پرسنل بود که باعث شد اقداماتی همچون تخلیه فوری و کنترل آتش به تأخیر بیافتد.

این حادثه به وضوح نشان می‌دهد که آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها و مراکز درمانی می‌تواند به فاجعه‌ای انسانی تبدیل شود. به همین دلیل، ایجاد و نصب سیستم‌های اطفای حریق خودکار، برگزاری دوره‌های آموزشی برای پرسنل و آماده‌سازی کامل بیمارستان‌ها برای مقابله با چنین بحران‌هایی باید در اولویت قرار گیرد. در چنین محیط‌های حساسی، حتی یک تأخیر چند ثانیه‌ای در مقابله با آتش‌سوزی می‌تواند جان بسیاری از افراد را تهدید کند.

چالش ها و خطرات خاص آتش سوزی در محیط های بیمارستانی

هنگامی که آتش ‌سوزی در بیمارستان  آغاز می‌شود، هر لحظه اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. در چنین شرایط بحرانی، بیمارستان‌ها با چالش‌های متعددی مواجه می‌شوند که باید از قبل برای آن‌ها آمادگی داشت. در غیر این صورت، مدیریت صحیح بحران دشوار خواهد بود. در ادامه، به مهم‌ترین چالش‌هایی که در هنگام آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها باید مورد توجه قرار گیرند، خواهیم پرداخت.

1. سختی تخلیه بیماران بی‌دفاع

تخلیه بیمارانی که به‌طور کامل بیهوش هستند یا از دستگاه‌های پزشکی حیاتی استفاده می‌کنند، توانایی حرکت و فرار از آتش‌سوزی را ندارند. در شرایط اضطراری یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها است.

2. محدودیت‌های سیستم‌های اطفای حریق

سیستم‌های اطفای حریق بیمارستان‌ها معمولاً برای مقابله با نیازهای خاص این محیط‌ها طراحی نشده‌اند. این مسئله می‌تواند به عدم توانایی در مهار سریع آتش‌سوزی منجر شود.

3. آسیب به تجهیزات پزشکی حساس

بیمارستان‌ها به تجهیزات پزشکی پیچیده‌ای وابسته‌اند که در صورت آتش‌سوزی آسیب می‌بینند. این آسیب‌ها می‌توانند به بحرانی‌تر شدن وضعیت بیماران منجر شوند.

4. گسترش سریع آتش در ساختمان‌های چندطبقه

آتش‌سوزی در بیمارستان‌های چندطبقه می‌تواند به سرعت از یک طبقه به طبقات دیگر سرایت کند و کنترل آن را بسیار دشوار کند.

5. اختلال در سیستم‌های تهویه و تأسیسات برقی

آتش‌سوزی می‌تواند به سیستم‌های تهویه و تأسیسات برقی آسیب برساند که این امر باعث ایجاد مشکلات اضافی در حفظ ایمنی و بهداشت بیمارستان می‌شود.

6. نقص در سیستم‌های هشدار و اعلام حریق

در صورتی که سیستم‌های هشداردهنده در بیمارستان به‌درستی عمل نکنند، آتش‌سوزی دیرتر شناسایی می‌شود و این تأخیر می‌تواند به گسترش آتش و افزایش خطرات منجر شود.

7. تعداد زیاد بیماران و پرسنل در بخش‌های مختلف
   در بیمارستان‌ها معمولاً تعداد زیادی بیمار و پرسنل در بخش‌های مختلف حضور دارند. این مسئله می‌تواند تخلیه یا مدیریت آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها را پیچیده‌تر کند، زیرا باید به همه افراد توجه شود و آن‌ها را به سرعت به مناطق امن منتقل کرد.
8. آسیب به مواد دارویی و شیمیایی قابل اشتعال

بیمارستان‌ها معمولاً مواد شیمیایی و داروهای قابل اشتعال دارند. در صورت بروز آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها ، این مواد می‌توانند انفجارهای شدید ایجاد کرده و شرایط بحرانی را تشدید کنند.

9. محدودیت منابع برای اطفای حریق

در مواقع بحرانی، منابع لازم برای مقابله با آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها ممکن است کافی نباشند، به ویژه اگر بیمارستان به تجهیزات پیشرفته و به‌روز دسترسی نداشته باشد.

10. فشار روانی بر پرسنل بیمارستان

پرسنل بیمارستان باید در شرایط استرس‌زا و در زمان محدود تصمیم‌گیری کنند. این فشار روانی می‌تواند منجر به اشتباهات یا تأخیر در واکنش مناسب در برابر آتش‌سوزی شود.

این چالش‌ها از جمله خطراتی هستند که بیمارستان‌ها باید در برابر آن‌ها آماده باشند و برای مقابله با آتش‌سوزی در محیط‌های درمانی برنامه‌ریزی کنند تا از هرگونه فاجعه جلوگیری شود.

تجهیزات پیشگیرانه آتش‌سوزی

تجهیزات پیشگیرانه آتش‌سوزی در محیط‌های حساس، نقش حیاتی در کاهش خطرات و آسیب‌ها دارند. این تجهیزات به منظور شناسایی زودهنگام خطرات احتمالی، مهار آتش قبل از گسترش و جلوگیری از وقوع حوادث بزرگ طراحی می‌شوند. با استفاده از سیستم‌های نظارتی و هشداردهنده، می‌توان وضعیت محیط را به طور مستمر تحت نظر داشت و در صورت بروز مشکلات، اقدامات مناسب را در کمترین زمان ممکن انجام داد. این تجهیزات اغلب شامل دستگاه‌هایی برای شناسایی دود، حرارت و نشت گاز هستند که می‌توانند هشدارهای فوری ارسال کنند و به سیستم‌های خودکار برای قطع جریان برق یا گاز متصل شوند.

سیستم‌های اعلام حریق و اتوماسیون در مراکز درمانی

سیستم‌های اعلام حریق در مراکز درمانی نقش حیاتی در شناسایی و اعلام سریع آتش‌سوزی دارند. این سیستم‌ها باید قادر به شناسایی دود، حرارت و گازهای سمی باشند و فوراً خطر را به کادر درمانی و بیماران اعلام کنند. در اینجا به سه نوع اصلی سیستم اعلام حریق در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی اشاره می‌کنیم:

1. سیستم اعلام حریق متعارف

این سیستم محیط را به بخش‌های مختلف (زون‌ها) تقسیم می‌کند. در صورت وقوع حریق، تنها بخش کلی که حادثه در آن رخ داده شناسایی می‌شود. برای مثال، اگر در بخش بستری حریق رخ دهد، سیستم اعلام می‌کند که “حریق در زون بخش بستری”، اما محل دقیق آن مشخص نمی‌شود. این نوع سیستم به دلیل سادگی و هزینه کمتر، برای مراکز درمانی کوچک مناسب است..

2. سیستم اعلام حریق بی‌سیم

این سیستم بدون نیاز به سیم‌کشی، اطلاعات را از طریق امواج رادیویی منتقل می‌کند. به دلیل نصب آسان و انعطاف‌پذیری، برای بیمارستان‌هایی که سیم‌کشی در آنها دشوار است، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود. به عنوان مثال، در ساختمان‌های قدیمی یا مکان‌هایی با معماری پیچیده، این سیستم کاربردی و کارآمد خواهد بود.

3. سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر

در این نوع سیستم، هر دستگاه مانند حسگر دود یا شستی اعلام حریق، دارای آدرس منحصر به فرد است. این ویژگی امکان شناسایی دقیق محل وقوع حادثه را فراهم می‌کند. برای مثال، اگر حریق در یک اتاق خاص از داروخانه بیمارستان رخ دهد، سیستم اعلام می‌کند که “حریق در اتاق شماره 3 داروخانه”. این دقت بالا باعث واکنش سریع‌تر و مؤثرتر می‌شود و برای بیمارستان‌های بزرگ و چندبخشی انتخاب ایده‌آلی است.

سیستم‌های اطفای حریق خودکار در بیمارستان‌ها

سیستم‌های اطفای حریق اتوماتیک در مراکز درمانی برای مقابله با آتش‌سوزی در محیط‌های حساس طراحی شده‌اند و انواع مختلفی دارند که به طور ویژه برای حفاظت از بیماران، کادر درمانی و تجهیزات پزشکی کاربرد دارند. این سیستم‌ها شامل موارد زیر هستند:

1. سیستم‌های مه‌آب (Water Mist)

این سیستم‌ها با پاشش قطرات ریز آب (مه‌آب) آتش را مهار می‌کنند. به دلیل استفاده کم از آب، این سیستم‌ها برای محیط‌هایی که حساس به رطوبت هستند، مانند اتاق‌های جراحی یا بخش‌های ICU، مناسب‌اند. مه‌آب شعله‌ها را کاهش می‌دهد و در عین حال از آسیب به تجهیزات پزشکی جلوگیری می‌کند.

1. سیستم اطفای حریق اتوماتیک گاز هالون (Halon)

سیستم‌های هالون با استفاده از گازهای خاص آتش را خاموش می‌کنند. این گازها به سرعت اکسیژن را کاهش داده و واکنش‌های شیمیایی آتش را متوقف می‌کنند. این سیستم‌ها به‌ویژه برای اتاق‌هایی که تجهیزات حساس الکترونیکی دارند، مناسب هستند. اما به دلیل اثرات زیست‌محیطی، استفاده از هالون محدود شده است.

1. سیستم‌های آبی اسپرینکلر (Sprinkler)

این سیستم‌ها با پاشش آب به‌صورت خودکار در صورت شناسایی آتش، شعله‌ها را کاهش می‌دهند. اسپرینکلر معمولاً در بخش‌های عمومی مانند راهروها و اتاق‌های پرستاری نصب می‌شود. این سیستم‌ها برای مقابله با آتش‌سوزی‌های معمولی در محیط‌های پر تردد کاربرد دارند.

1. سیستم اتوماتیک پودری یا ذرات معلق آیروسل  (Aerosol)
   سیستم‌های آیروسل با پاشش ذرات معلق خاص، آتش را مهار می‌کنند. این سیستم‌ها برای محیط‌هایی که تجهیزات حساس دارند، بسیار مناسب هستند و از آسیب به دستگاه‌ها جلوگیری می‌کنند. این سیستم‌ها علاوه بر اطفای حریق، فضای محیط را نیز به‌طور مؤثری حفاظت می‌کنند.
2. سیستم اتوماتیک فوم  (Foam)
   سیستم‌های فوم برای مقابله با آتش‌سوزی‌های ناشی از مواد سوختی و مایعات قابل اشتعال طراحی شده‌اند. فوم‌ها با پوشش سطح آتش، اکسیژن را قطع کرده و از گسترش حریق جلوگیری می‌کنند. این سیستم‌ها معمولاً در محیط‌هایی مانند انبارهای مواد شیمیایی بیمارستان‌ها به کار می‌روند.

این سیستم‌ها بسته به نوع محیط و نیازهای خاص بیمارستان‌ها انتخاب می‌شوند تا ایمنی محیط‌های حساس و کاهش خطرات ناشی از آتش‌سوزی تضمین شود.

آموزش و آمادگی پرسنل درمانی برای مقابله با آتش‌سوزی

آموزش و آمادگی پرسنل درمانی برای مقابله با آتش ‌سوزی در بیمارستان ‌ها و مراکز درمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پرسنل باید به‌طور کامل با تجهیزات اطفای حریق مانند کپسول‌های آتش‌نشانی، سیستم‌های مه‌آب و اسپرینکلر آشنا شوند و توانایی استفاده از آنها را در شرایط اضطراری داشته باشند. همچنین، تمرین‌های عملی اطفای حریق باید به‌طور منظم برگزار شود تا پرسنل با شرایط واقعی آشنا شوند. در این تمرین‌ها، پرسنل باید با نحوه تخلیه بیماران از محیط‌های مختلف بیمارستان، به‌ویژه بخش‌های حساس مانند ICU و اتاق‌های جراحی، آشنا شوند.

علاوه بر این، پرسنل باید شیوه‌های پیشگیری از آتش‌سوزی، شناسایی منابع خطر و نگهداری تجهیزات به‌صورت ایمن را یاد بگیرند. همچنین، آنها باید فرآیندهای اعلام وضعیت اضطراری و اطلاع‌رسانی به تیم‌های مختلف بیمارستان را آموزش ببینند تا در زمان آتش‌سوزی بتوانند به‌سرعت اقدام کنند و دیگران را از خطر آگاه سازند.

این آموزش‌ها باید به‌طور منظم و جامع انجام شود تا پرسنل در مواقع بحرانی قادر به عمل صحیح و مؤثر باشند و از بروز آسیب‌های جانی و مالی جلوگیری کنند.

نقش تجهیزات محافظتی در افزایش ایمنی بیمارستان‌ها

تجهیزات محافظتی در بیمارستان‌ها به‌عنوان سپری قدرتمند در برابر خطرات ناشی از آتش‌سوزی عمل می‌کنند و اهمیت آنها در حفظ جان بیماران و پرسنل بیمارستانی غیرقابل انکار است. بیمارستان‌ها محیط‌هایی با تراکم بالای بیماران و تجهیزات پزشکی حیاتی هستند که هرگونه حادثه آتش‌سوزی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌بار به دنبال داشته باشد. در این میان، تجهیزات محافظتی مانند درهای ضد حریق، سیستم‌های اطفای حریق خودکار و حسگرهای دود، اولین خط دفاعی در برابر آتش‌سوزی هستند. این تجهیزات به‌طور ویژه در بخش‌های حساس بیمارستانی مانند اتاق‌های ICU و جراحی، به کنترل و محدود کردن آتش‌سوزی قبل از گسترش به دیگر قسمت‌ها کمک می‌کنند. با فعال شدن سریع این تجهیزات، آتش در همان مراحل اولیه مهار شده و جان بیماران و پرسنل نجات می‌یابد.

از سوی دیگر، این تجهیزات در فرآیند مدیریت بحران و کنترل وضعیت بحرانی نقش بسیار مهمی دارند. برای مثال، سیستم‌های تهویه دود، که به‌طور خودکار در زمان آتش‌سوزی فعال می‌شوند، دود و گازهای سمی ناشی از آتش‌سوزی را از محیط بیمارستان خارج کرده و به ایجاد فضای قابل تنفس کمک می‌کنند.

استفاده از تکنولوژی‌های نوین در مقابله با آتش‌سوزی در مراکز درمانی

استفاده از تکنولوژی‌های نوین در مقابله با آتش‌سوزی در مراکز درمانی شامل موارد زیر است که در ادامه نام می‌بریم:

1. سیستم‌های هشدار آتش‌سوزی هوشمند

این سیستم‌ها قادر به شناسایی فوری نشانه‌های آتش‌سوزی هستند و به محض وقوع آتش، هشدارهای لازم را ارسال می‌کنند. این سیستم‌ها با استفاده از حسگرهای دود، حرارت و گاز می‌توانند پیش از وقوع حریق‌های بزرگ، خطر را شناسایی کنند.

2. سیستم‌های اطفای حریق خودکار

این سیستم‌ها می‌توانند به طور خودکار در مواقع آتش‌سوزی فعال شده و با استفاده از آب، گازهای شیمیایی یا فوم‌های خاص، آتش را خاموش کنند. برخی از این سیستم‌ها به طور خاص برای بیمارستان‌ها طراحی شده‌اند تا آسیب کمتری به تجهیزات پزشکی و بیماران وارد شود.

3. دوربین‌های مداربسته حرارتی

این دوربین‌ها قادر به شناسایی دمای بالاتر از حد طبیعی در محیط‌ها هستند و می‌توانند به سرعت محل حریق را شناسایی کنند. این اطلاعات برای تیم‌های امدادی و پرسنل بیمارستانی حیاتی است.

4. روبات‌های اطفای حریق

روبات‌های ویژه‌ای برای مقابله با آتش‌سوزی در محیط‌های بیمارستانی طراحی شده‌اند. این روبات‌ها می‌توانند به مکان‌هایی که دسترسی انسان‌ها به آن‌ها مشکل است، بروند و عملیات اطفای حریق را انجام دهند.

5. سیستم‌های کنترل هوشمند تهویه

تهویه مناسب برای جلوگیری از گسترش دود و گازهای سمی در مراکز درمانی ضروری است. سیستم‌های هوشمند تهویه قادر به شناسایی آتش‌سوزی و فعال‌سازی تهویه‌های ویژه برای تخلیه دود و گازهای خطرناک هستند.

این تکنولوژی‌ها باعث می‌شوند که مراکز درمانی ایمن‌تر و مجهزتر در برابر تهدیدات آتش‌سوزی باشند و جان بیماران و کادر درمانی حفظ شود.

تجهیزات ایمنی مخصوص بیماران و کادر درمانی در هنگام آتش‌سوزی

تجهیزات ایمنی مخصوص بیماران و کادر درمانی در هنگام آتش سوزی در بیمارستان اهمیت فراوانی دارند، این تجهیزات علاوه بر محافظت فردی، به تسهیل عملیات امدادی و کاهش خطرات ناشی از حریق برای محیط بیمارستانی کمک می‌کنند. برخی از مهم‌ترین این تجهیزات عبارتند از:

1. ماسک‌های اکسیژن و تنفسی: ماسک تنفسی به‌ویژه برای بیماران با مشکلات تنفسی یا افرادی که قادر به حرکت سریع نیستند، ضروری هستند. ماسک‌های اکسیژن، علاوه بر تأمین هوای تازه برای افراد، از استنشاق دود و گازهای سمی مانند مونوکسیدکربن که ممکن است در آتش‌سوزی منتشر شوند، جلوگیری می‌کنند.
2. پتوهای ضد آتش: پتوهای ضد آتش به‌ویژه برای اطفای حریق بر روی لباس یا بدن فرد استفاده می‌شوند. این پتوها با جنس ویژه‌ای که دارند، شعله‌ها را خاموش کرده و به‌سرعت از گسترش سوختگی جلوگیری می‌کنند.
3. لباس‌ها و کفش‌های ضد آتش: برای کادر درمانی که در حین بحران آتش‌سوزی نیاز به حرکت سریع دارند، لباس آتش نشانی و کفش‌های مخصوص طراحی شده‌اند. این لباس‌ها از جنس مواد مقاوم در برابر حرارت بالا بوده و به کارکنان این امکان را می‌دهند که بدون خطر از مواجهه با شعله‌ها یا گرمای شدید، به کمک بیماران بشتابند.
4. وسیله‌های حمل بیماران: برانکاردها و تجهیزات حمل بیماران ضد آتش، به کادر درمانی این امکان را می‌دهند که به‌سرعت بیماران را از مناطق خطرناک به مکان‌های امن منتقل کنند. این تجهیزات از مواد مقاوم به حرارت ساخته شده‌اند تا در شرایط آتش‌سوزی آسیب نرسانند.
5. سیستم‌های هشدار شخصی: این سیستم‌ها برای کادر درمانی طراحی شده‌اند تا در مواقع بحرانی مانند آتش‌سوزی، به‌صورت خودکار هشدارهای صوتی یا لرزشی ارسال کنند و به کارکنان اطلاع دهند که باید به‌سرعت از منطقه خطر دور شوند.
6. کیت‌های پزشکی اضطراری: این کیت‌ها شامل ابزارهایی برای درمان سوختگی‌ها، جراحات و آسیب‌های ناشی از آتش‌سوزی هستند. این تجهیزات اولیه پزشکی به‌ویژه در شرایط بحرانی می‌توانند کمک‌های اولیه سریع و مؤثری را فراهم کنند.
7. دستکش آتش نشانی: از مهم ترین تجهیزات محسوب می شود. استفاده از برندهای برتر مانند دستکش آتش نشانی چیبا، عملیات آسان تر می گردد.

مقایسه تجهیزات اطفای حریق در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی

مقایسه تجهیزات اطفای حریق در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی تفاوت‌های مهمی را از جنبه‌های مختلف نشان می‌دهد. این تفاوت‌ها به‌ویژه به بودجه، منابع مالی، و امکانات هر بیمارستان بستگی دارند. در ادامه به‌طور کامل به مقایسه این تجهیزات پرداخته می‌شود:

1. نوع تجهیزات اطفای حریق

• بیمارستان‌های دولتی: بیمارستان‌های دولتی معمولاً به دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای، از تجهیزات اطفای حریق پایه‌ای استفاده می‌کنند. این تجهیزات می‌توانند شامل سیستم‌های هشدار دود، کپسول آتش‌نشانی، و اسپرینکلرهای معمولی باشند که در بخش‌های عمومی نصب می‌شوند. این سیستم‌ها به‌طور استاندارد برای مقابله با حریق در شرایط عادی مناسب هستند، اما ممکن است در شرایط بحرانی و در بخش‌های حساس بیمارستانی مانند اتاق‌های جراحی یا بخش‌های مراقبت‌های ویژه (ICU) کمتر مؤثر باشند.
• بیمارستان‌های خصوصی: بیمارستان‌های خصوصی به‌دلیل منابع مالی بیشتر قادر به استفاده از سیستم‌های پیشرفته‌تر هستند. این سیستم‌ها ممکن است شامل گازهای اطفای حریق مخصوص مانند FM-200 یا Novec 1230 برای خاموش کردن آتش در بخش‌های حساس مانند اتاق‌های جراحی، بخش‌های ICU و بخش‌های پر از تجهیزات پزشکی باشد. این گازها برخلاف آب، هیچ‌گونه آسیبی به تجهیزات گران‌قیمت پزشکی نمی‌زنند و خطرات کمتری برای بیماران ایجاد می‌کنند.

2. پوشش‌دهی و نصب تجهیزات

• بیمارستان‌های دولتی: بیمارستان‌های دولتی به‌دلیل کمبود منابع مالی، ممکن است نتوانند تمام بخش‌ها را به‌طور کامل با تجهیزات اطفای حریق پوشش دهند. به‌طور معمول، سیستم‌های اطفای حریق در بخش‌های عمومی مانند راهروها، ورودی‌ها و اتاق‌های پرستاری نصب می‌شوند، اما در بخش‌های حساس مانند اتاق‌های جراحی یا ICU ممکن است تجهیزات پیشرفته‌تر نداشته باشند.
• بیمارستان‌های خصوصی: بیمارستان‌های خصوصی معمولاً قادرند تمام بخش‌ها را با تجهیزات اطفای حریق پوشش دهند. این پوشش شامل اتاق‌های جراحی، بخش‌های ICU، اتاق‌های تجهیزات پزشکی و دیگر بخش‌های حساس است. به‌عنوان مثال، در اتاق‌های جراحی و ICU، سیستم‌های خودکار هوشمند نصب می‌شوند که به سرعت آتش را شناسایی و خاموش می‌کنند بدون اینکه آسیبی به بیماران یا تجهیزات پزشکی وارد شود.

3. آموزش و آماده‌سازی کادر درمانی

• بیمارستان‌های دولتی: کادر درمانی در بیمارستان‌های دولتی معمولاً آموزش‌های ابتدایی و عمومی در زمینه مقابله با آتش‌سوزی می‌بینند. این آموزش‌ها ممکن است شامل نحوه استفاده از کپسول‌های آتش‌نشانی، شناسایی دود و اجرای اقدامات اولیه در صورت وقوع آتش‌سوزی باشد. با این حال، ممکن است بیمارستان‌های دولتی قادر به ارائه آموزش‌های تخصصی‌تر و شبیه‌سازی‌های بحران‌های پیشرفته نباشند.
• بیمارستان‌های خصوصی: بیمارستان‌های خصوصی به‌دلیل منابع مالی بیشتر و اهمیت ایمنی بیماران و کارکنان، برنامه‌های آموزشی پیشرفته‌تری دارند. این برنامه‌ها شامل شبیه‌سازی‌های بحران، آموزش‌های عملی در استفاده از سیستم‌های پیشرفته اطفای حریق و آماده‌سازی برای پاسخ به حریق در بخش‌های حساس است. این آموزش‌ها برای کارکنان بیمارستان به‌ویژه در بخش‌های حساس مانند اتاق‌های جراحی و ICU حیاتی است.

4. نگهداری و به‌روزرسانی تجهیزات

• بیمارستان‌های دولتی: به‌دلیل محدودیت‌های مالی، بیمارستان‌های دولتی ممکن است قادر به نگهداری و به‌روزرسانی تجهیزات اطفای حریق به‌طور منظم نباشند. این ممکن است به کاهش کارایی سیستم‌ها در مواقع بحرانی منجر شود. ممکن است برخی از تجهیزات مانند اسپرینکلرها یا کپسول‌های آتش‌نشانی قدیمی شده و نیاز به تعمیر یا تعویض داشته باشند.
• بیمارستان‌های خصوصی: بیمارستان‌های خصوصی معمولاً به‌دلیل منابع مالی بیشتر، تجهیزات اطفای حریق خود را به‌طور مرتب به‌روز می‌کنند و آن‌ها را تحت بررسی و نگهداری دوره‌ای قرار می‌دهند. این امر باعث می‌شود تا در مواقع بحرانی، سیستم‌ها به‌درستی عمل کنند.

بررسی استانداردهای بین‌المللی تجهیزات آتش‌نشانی در بیمارستان‌ها

رعایت استانداردهای بین‌المللی تجهیزات آتش سوزی در بیمارستان ها برای حفاظت از بیماران، کادر درمانی و تجهیزات پزشکی در برابر آتش‌سوزی اهمیت زیادی دارد. این استانداردها، مانند NFPA، ISO و EN، دستورالعمل‌هایی برای طراحی و اجرای سیستم‌های ایمنی و اطفای حریق در بیمارستان‌ها ارائه می‌دهند. در ادامه، جزئیات این استانداردها در جدول آمده است.

جدول استانداردهای بین‌المللی تجهیزات آتش‌نشانی در بیمارستان‌ها

راهنمای طراحی و نصب تجهیزات اطفای حریق در بیمارستان ها

راهنمای طراحی و نصب تجهیزات اطفای حریق در بیمارستان‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که ایمنی بیماران، کادر درمانی و تجهیزات پزشکی را در برابر آتش‌سوزی تضمین کند. این راهنمایی‌ها شامل موارد زیر است:

1. تحلیل ریسک و نیازسنجی

در ابتدا باید تحلیل دقیقی از ریسک‌های مختلف که ممکن است منجر به آتش‌سوزی در بیمارستان شود، صورت گیرد. این تحلیل شامل شناسایی منابع بالقوه خطر همچون تجهیزات پزشکی، سیستم‌های برقی و مواد شیمیایی است که در بخش‌های مختلف بیمارستان ممکن است باعث بروز آتش‌سوزی شوند. همچنین، نیازسنجی بر اساس موقعیت‌های حساس بیمارستان، مانند اتاق‌های جراحی و آزمایشگاه‌ها، انجام می‌شود تا سیستم‌های اطفای حریق به‌طور هدفمند و مناسب طراحی شوند.

2. طراحی تجهیزات اطفای حریق

در طراحی سیستم‌های اطفای حریق برای بیمارستان‌ها، باید از انواع مختلف سیستم‌های اطفای حریق استفاده کرد که قادر به مقابله با خطرات مختلف آتش‌سوزی باشند. این سیستم‌ها شامل اسپری‌های آب، سیستم‌های فوم، سیستم‌های گازی مانند CO2 یا FM-200 برای اتاق‌های حساس و همچنین سیستم‌های دستی مانند کپسول‌های آتش‌نشانی می‌شود. طراحی این سیستم‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که تمام بخش‌های بیمارستان، به‌ویژه قسمت‌هایی که بیماران در آن‌ها بستری هستند، تحت پوشش قرار گیرد.

3. نصب تجهیزات

نصب سیستم‌های اطفای حریق در بیمارستان باید با دقت و هماهنگی کامل با معماری ساختمان صورت گیرد. تجهیزات باید در مکان‌های راهبردی مانند اتاق‌های عمل، آزمایشگاه‌ها و بخش‌های پرخطر نصب شوند تا در صورت بروز آتش‌سوزی به‌سرعت بتوانند فعال شوند. همچنین، نصب سیستم‌های هشداردهنده صوتی و نوری در تمام نقاط بیمارستان اهمیت زیادی دارد تا کارکنان و بیماران در هنگام وقوع آتش‌سوزی از وقوع آن مطلع شوند و بتوانند اقدامات سریع را انجام دهند.

4. نگهداری و تست تجهیزات

برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم‌های اطفای حریق در بیمارستان، نگهداری منظم و تست دوره‌ای تجهیزات ضروری است. این برنامه باید شامل بازبینی مخازن، بررسی سلامت سیستم‌های هشداردهنده و اطمینان از شارژ بودن کپسول‌ها باشد. همچنین، تست‌های عملی برای ارزیابی کارایی سیستم‌ها در شرایط اضطراری باید به‌طور منظم انجام شود تا در صورت بروز آتش‌سوزی، سیستم‌ها به‌طور صحیح عمل کنند و از خسارت‌های جانی و مالی جلوگیری کنند.